De zieke werknemer op vakantie: hoe zit het?

Ook zieke werknemers willen met vakantie. Hierover ontstaan geregeld discussies. Moet je als werkgever elk verzoek daartoe van een werknemer honoreren en zo ja, strekt dit dan ook in mindering op het nog bestaande vakantietegoed? In deze blog een antwoord op deze vragen en een korte bespreking van een recent gepubliceerde en nogal opmerkelijke uitspraak hierover.

Moet een verzoek om vakantie worden gehonoreerd?

In principe hebben ook zieke werknemers recht op vakantie. Zij hebben hier vaak ook belang bij. De zieke werknemer heeft immers over het algemeen concrete re-integratieverplichtingen en door het opnemen van vakantie(dagen) is hij (gedurende die dagen) vrijgesteld van deze verplichting en kan hij daarvan ‘recupereren’.

De werkgever kan een verzoek tot vakantie weigeren indien ‘gewichtige redenen’ zich hiertegen verzetten. Hierbij moet vooral worden gedacht aan situaties waarin dit het re-integratieproces zou schaden, hetgeen er ook in kan bestaan dat de genezing of het herstel wordt belemmerd. De werkgever doet er dan ook verstandig aan om in deze gevallen advies te vragen bij de bedrijfsarts.

Ziektedagen of vakantiedagen?

Moeten de dagen waarop de zieke werknemer vakantie geniet, worden aangemerkt als ziektedagen of vakantiedagen? Op grond van de wet (artikel 7:638 lid 8 BW) geldt dat als een werknemer tijdens een vastgestelde vakantie ziek is/wordt dat deze dagen in beginsel gelden als ziektedagen. Dit is slechts anders indien de werknemer er uitdrukkelijk mee instemt dat deze dagen toch als vakantiedagen worden aangemerkt.

Uitspraak kantonrechter Arnhem

In de uitspraak voor de kantonrechter Arnhem ging het om de vraag of de werknemer wel had ingestemd met het in mindering doen strekken op het vakantietegoed. De feiten waren als volgt. Een langdurige zieke werknemer deed een verzoek om vakantie op te nemen. De werkgever honoreerde dit verzoek. Na afloop van het dienstverband stelde de werknemer zich echter op het standpunt dat de werkgever deze vakantie ten onrechte in mindering had gebracht op zijn vakantietegoed met als argument dat hij daarmee niet zou hebben ingestemd (ex artikel 7:638 lid 8 BW).

De kantonrechter oordeelt dat artikel 7:638 lid 8 BW toepassing vindt. Vervolgens komt de kantonrechter opmerkelijk genoeg tot het oordeel dat de werknemer in zijn betoog moet worden gevolgd. Kennelijk is de kantonrechter van mening dat – kort gezegd – het verzoek van een reeds zieke werknemer om vakantie te mogen opnemen nog niet meebrengt dat hij daarmee tevens instemming heeft verleend om dit in mindering brengen op zijn vakantietegoed (in de zin van artikel 7:638 lid 8 BW). Kennelijk moet een al zieke werknemer alsnog, separaat van zijn eerdere verzoek, instemming geven.

Mijns inziens is dit geen juiste uitleg van deze wettelijke bepaling. Indien een zieke werknemer met re-integratieverplichtingen vakantie wil opnemen, dit verzoek wordt gehonoreerd en deze dagen in beginsel als vakantiedagen kunnen worden aangemerkt dan valt redelijkerwijs niet in te zien dat hij hiermee niet tevens instemming verleent om deze vakantie af te boeken. Bovendien vraag ik me af of voornoemde instemming nodig is aangezien artikel 7:638 lid 8 BW meer lijkt te zijn geschreven voor de situatie dat een niet-zieke werknemer tijdens zijn vakantie (onverhoopt) ziek wordt.

Afwijkende afspraken mogelijk voor bovenwettelijke vakantiedagen

Overigens geldt dat partijen voor wat betreft bovenwettelijke vakantiedagen (lees: de dagen boven het wettelijke minimum) afwijkende afspraken kunnen maken. Partijen kunnen afspreken dat ziektedagen in mindering strekken op het nog bestaande vakantietegoed voor wat betreft de bovenwettelijke dagen. Deze afspraken moeten wel schriftelijk worden gemaakt. Denk wel aan cao’s  waarin deze contractuele afwijkingsmogelijkheid aan banden kan zijn gelegd.

Conclusie

Ook de zieke werknemer heeft recht op vakantie. De zieke werknemer moet er in beginsel mee instemmen dat het van zijn vakantietegoed afgaat. Contractueel afwijkende afspraken zijn echter mogelijk.

Gelet op de uitspraak van de kantonrechter verdient het aanbeveling als werkgever dat als je overgaat tot het inwilligen van een concreet verzoek om vakantie dat je, indien mogelijk, hieraan uitdrukkelijk de voorwaarde verbindt dat het in mindering strekt op het vakantietegoed. Op die manier kan een discussie zoals die speelde bij de kantonrechter Arnhem wellicht worden voorkomen.

Heeft u naar aanleiding van deze Blog vragen, neem dan contact op met mr. Erik Hollander, lid van de Praktijkgroep Arbeidsrecht. 

Deze blog is met aandacht en zorgvuldigheid geschreven, maar bevat informatie van algemene en informatieve aard. De informatie in de blog kan, afhankelijk van de omstandigheden van uw specifieke geval, niet of verminderd van toepassing zijn. De informatie in de blog dient derhalve niet als juridisch advies te worden beschouwd. Daniels Huisman aanvaardt dan ook geen enkele aansprakelijkheid voor de gevolgen van het gebruik van de informatie uit de blog.