Gedwongen akkoord?

Afgelopen zomer werd door minister Dekker het wetsvoorstel homologatie onderhands akkoord (hierna: ‘WHOA’) ingediend. Deze regeling, welke onderdeel moet gaan uitmaken van de faillissementswet, bevat voorwaarden voor een dwangakkoord buiten faillissement.

Geldend recht
Voor ondernemingen in zwaar weer is het mogelijk een onderhands akkoord aan te bieden aan haar gezamenlijke schuldeisers. Aan de schuldeisers zal betaling van een percentage van hun vordering(en) worden aangeboden. Stemmen alle schuldeisers hiermee in, dan volgt uiteindelijk betaling van het aangeboden percentage. Het deel van de vorderingen van de schuldeisers dat niet wordt betaald, wordt door de schuldeisers kwijtgescholden.

Ingeval er een schuldeiser of een groep schuldeisers niet wenst in te stemmen, gaat ‘het feest’ niet door. In veel gevallen zal dat er toe leiden dat de onderneming in zwaar weer alsnog in staat van faillissement wordt verklaard. Het is juist de WHOA die hier in zou moeten voorzien.

WHOA: dwangakkoord buiten faillissement
De WHOA, welke opgenomen zal moeten worden in de Faillissementswet, dient als grondslag voor een dwangakkoordregeling buiten faillissement. Schuldeisers kunnen het aangeboden akkoord niet meer frustreren door hun instemming te onthouden. De rechtbank kan het akkoord homologeren, waardoor alle schuldeisers die betrokken zijn ook tevens gebonden zijn. Ongeacht of zij hebben gestemd of niet en zelfs ingeval zij tegen het akkoord hebben gestemd. De regeling lijkt dus op de zogenaamde dwangakkoordregeling zoals deze ingeval van faillissement al bestaat.

Onder het nieuwe recht kunnen schuldeisers gedwongen worden in te stemmen met het voorgestelde akkoord door de onderneming waarvan zij nog te vorderen hebben. De kans op reorganisatie en herstructurering van de onderneming wordt daardoor  vergroot, waardoor een faillissement mogelijk definitief afgewend kan worden.

 Vanzelfsprekend zijn er wel voorwaarden verbonden aan deze regeling:

• -De onderneming verkeert in een toestand waarin het redelijkerwijs aannemelijk is dat de onderneming failliet zal gaan;
• -De schuldeisers en aandeelhouders worden ingedeeld in verschillende categorieën (klassen). Een klasse bestaat uit schuldeisers  of aandeelhouders die tot dezelfde rang horen. Iedere klasse krijgt een op de rechten van die klasse aansluitend voorstel. In ieder geval één klasse dient het akkoord met ruime meerderheid (2/3 van de totale vorderingen) te steunen;
• -Het akkoord dient redelijk te zijn, in die zin dat de schuldeisers en aandeelhouders erbij gebaat zijn of er in ieder geval niet op achteruit te gaan ten opzichte van een potentiële faillissementssituatie.

De regeling voorziet vervolgens in een openbare en een besloten akkoordprocedure. De openbare akkoordprocedure wordt behandeld ter zitting bij een rechtbank. De regeling wordt ingeschreven in het Centraal Insolventieregister en is daardoor openbaar raadpleegbaar.

Conclusie
Met de invoering van de voorgenomen regeling worden de kansen op reorganisatie en herstructurering  vergroot. Tot die tijd bestaat in ieder geval de mogelijkheid om voorafgaand aan een faillissement een onderhands akkoord aan te bieden.

Heeft u vragen over (on)mogelijkheden op dit gebied? Neem gerust contact met ons op.

Deze blog is met aandacht en zorgvuldigheid geschreven, maar bevat informatie van algemene en informatieve aard. De informatie in de blog kan, afhankelijk van de omstandigheden van uw specifieke geval, niet of verminderd van toepassing zijn. De informatie in de blog dient derhalve niet als juridisch advies te worden beschouwd. Daniels Huisman aanvaardt dan ook geen enkele aansprakelijkheid voor de gevolgen van het gebruik van de informatie uit de blog.